پزشک عموميتغذيه و رژيمدرمانيساير طب هاي مکملطب سالمندطب سنتي ايرانيطب سوزنيهومئوپاتي
پوستارتوپديبيماريهاي داخليبيماريهاي عفونيبيماريهاي قلب و عروقبيماريهاي مغز و اعصاببيهوشيپاتولوژيپرتودرمانيپزشکي قانونيپزشکي هسته ايپزشکي ورزشيتغذيهجراح کليه مجاري ادراري جراحي عموميجراحي فک وصورتجراحي مغزواعصابچشم پزشکيداروسازي (فارماکولوژي)راديولوژيروانپزشکيروانشناسي بالينيروماتولوژيريهزنان و زايمانطب اورژانسطب فيزيکي و توانبخشيقلب و عروقگوش و حلق و بينيکودکان
آلرژي و ايمنولوژياطفالبيماري هاي رماتيسميبيماريهاي قلب و عروقجراحى پستانجراحي پلاستيک ترميميجراحي توراکس(قفسه سينه)جراحي عروقجراحي قلب وعروقخون و سرطان بالغين روانپزشک کودک،نوجوانروماتولوژيريهطب نوزادانغدد درون ريز و متابوليسم فوق تخصص ارتوپديگوارش و کبد بالغين مراقبتهاي ويژه ICUنفرولوژي (کليه)کليه و فشار خونکودکان - روانپزشکيکودکان - آلرژيکودکان - جراحيکودکان - خون وسرطانکودکان - روماتولوژيکودکان - ريهکودکان - عفونيکودکان - غددکودکان - قلبکودکان - گوارشکودکان - مغزواعصابکودکان - نفرولوژي(کليه)کودکان-ارتوپدي
دندانپزشک عموميارتودانتيکس بيماري هاي دهان، فک و صورت پاتولوژي دهان و فک و صورتپروتزهاي دنداني جراحي دهان و فک و صورتجراحي لثه (پريودانتيکس)درمان ريشه (اندودانتيکس)دندانپزشکي ترميميدندانپزشکي کودکانراديولوژي دندان وفک و صورت
وقتي که بدن به عفونت و التهاب باکتريال بطور طبيعي واکنش نشان دهد، سپسيس اتفاق مي افتد. در سپسيس، باکتريها سمي توليد مي کنند که باعث انتشار وسيع التهاب در ارگانهاي بدن شده و درجه حرارت بدن فرد، فشار خون و عملکرد ريهها و ديگر ارگانها به سرعت تغيير مي کند.
شيرخواران زير 2 ماه، بيشتر مستعد عفونت خون (sepsis) هستند زيرا سيستم ايمني آنها هنوز بقدر کافي جهت دفع برخي از منابع عفوني، رشد نکرده است. همچنين اين بيماري در افرادي که سيستم ايمني آنها به وسيله بيماريهاي مزمن و بيماريهايي مثل ايدز به مخاطره افتاده است، شايعتر است.
باکتريها تقريباً، هميشه علت سپسيس نوزادان، کودکان و بزرگسالاني با سيستم ايمني ضعيف هستند. باکتريهايي مثل Ecoli، ليستريامنوسيتوژنز، نيسر يا مننژتيديس، استرپتوکوک پنومونيه، هموفيلوس آنفولانزاتيپ B، سالمونلا و استرپتوکوک B به طور معمول بيشتر باعث ايجاد سپسيس در نوزادان و کودکان بيشتر از 3 ماه ميشوند.
نوزادان نارس که در بخش مراقبت ويژه NICU بستري ميشوند، به شدت مستعد سپسيس هستند زيرا سيستم ايمني آنها هنوز توسعه نيافته است و نسبت به ساير کودکان ابتداييتر است و اين نوزادان روشهاي تهاجمي طولاني مدت مثل Iv line (خطوط داخل عروقي)، کتترهاي متعدد، و نيتلاسيون از طريق تراشه را خوب تحمل نمي کنند. انسريون جراحي (برش جراحي) در نوزادان کم سن جهت گذاشتن کتتر يا هر نوع تيوپ ديگري، مي تواند مسيري را براي ورود باکتريهايي که بصورت طبيعي در سطح پوست زندگي مي کنند به داخل بدن نوزاد فراهم کرده و ايجاد عفونت نمايد.
بيشترين علت سپسيس در نوزادان تازه متولد شده، ورود باکتريها در طي حاملگي مادر، زايمان و پس از زايمان به داخل بدن نوزاد است. بعضي از حاملگي هاي پرخطر که مي تواند باعث افزايش ريسک ابتلا به سپسيس در نوزاد شود شامل موارد زير است:
GBS
بعضي باکتريها (بخصوص استرپتوکوک گروه B) توسط نوزادان تازه متولد شده مي تواند دريافت شود. دست کم از هر پنج زن حامله اي که حامل باکتري استرپتوکوک گروه B در واژن يا رکتوم خود هستند، يکي از آنها مي تواند باکتري را به نوزاد خود در طي زايمان منتقل کند.
از آنجا که باکتري در ريه، روده ها، مجاري ادراري و مثانه، سمي توليد مي کند که به سيستم ايمني بدن و ارگانها و بافتهاي بدن، حمله ميکند؛ ميتواند بسيار خطرناک باشد زيرا در صورتي که درمان نشود، برروي کليهها، ريهها، مغز و گوش اثرات خطرناک و گاهي مرگباري خواهد گذاشت.
هيچ نوع تست آزمايشگاهى قابل قبولى براى تشخيص زودرس سپسيس وجود ندارد. تظاهرات بالينى (فوقالذکر) بهصورتهاى مختلف وجود داشته و غير اختصاصى مىباشند. يافتههاى آزمايشگاهى ممکن است شامل لکوسيتوز با شيفت به چپ، ترومبوسيتوپني، هيپربيلىروبينمي، و پروتئينورى باشند.
همچنين ممکن است لکوپنى ايجاد شود. در باکتريمى کلوستريديائي، مالاريا، واکنشهاى داروئي، يا DIC ممکن است هموليز فعال بهوجود آيد. در DIC ممکن است شواهد تغييرات ميکروآنژيوپاتيک در اسمير خون محيطى ديده شود. بهزودي، آلکالوز تنفسى در اثر هيپرونتيلاسيون و بهدنبال آناسيدوز تنفسى و هيپوکسمى ايجاد مىشود. CXR داراى شواهد ARDS يا پنومونى زمينهاى خواهد بود. تشخيص قطعى نيازمند ايزولاسيون ميکروارگانيسمها ازخون يا از محل موضعى عفونت است.
حداقل دو نمونه خون جهت کشت از دو محل مختلف سوراخ شده بهوسيله سوزن بايد تهيه گردد.
اگر کشتهاى خون منفى باشند، تشخيص به رنگآميزى گرم و کشت محل اوليه عفونت يا کشت بافت پوستى که بهطور ثانويه دچار عفونت شده است، بستگى دارد.
در صورت ايجاد باکتريمى گسترده، اسمير لايه بافى (buffy coat) خون محيطى مىتواند ميکروارگانيسمها را نشان دهد.
در نوزادان علائم واضح کمتري دارد ولي ممکن است اين علائم از کودکي به کودک ديگر متفاوت باشد. غالباً اين کودکان بيحال هستند و نميتوانند از خود مراقبت کنند.
برخي از علائم و نشانه هاي عفونت خون در افراد مبتلا به اين بيماري شامل موارد زير است:
اگر براي همه انواع روش پيشگيري وجود ندارد ولي در بعضي موارد مي توان پيشگيري کرد. بطور مثال، انتقال باکتري گروه استرپتوکوک B از مادر به نوزاد طي زايمان.
خانمهاي باردار در طول 37-35 هفته حاملگي و همچنين درست قبل از زايمان مي توانند تست سواپ ساده را انجام دهند تا تعيين شود که آيا آنها باکتري GBS را دارند يا خير؟
اگر خانمي تست مثبت GBS داشته باشد مي تواند آنتي بيوتيک تزريقي را در طي زايمان دريافت کند.
خانمهاي حامله اي که حامل GBS هستند زماني هاي ريسک هستند که:
در طول زايمان تب داشته باشند، پارگي زودرس کيسه آب داشته باشند، زايمان طول کشيده داشته باشند يا فرزند ديگريشان سپسيس با ديگر بيماريهاي GBS مثل پنوموني يا مننژيت داشته باشند.
خانمي که يکي از اين ريسک فاکتورها را داشته باشد مي تواند آنتي بيوتيک تزريقي را براي کاهش ريسک انتقال باکتري به فرزندش دريافت کند.
امروزه برخلاف اطمينان از نوع پنوموني و هموفيلوس آنفولانزا تيپ B که مي تواند باعث يا باکتريمي و عفونت خون شود، متاسفانه در نوزاد ايمني مثل واکسيناسيون بطور روتين انجام ميشود.