پزشک عموميتغذيه و رژيمدرمانيساير طب هاي مکملطب سالمندطب سنتي ايرانيطب سوزنيهومئوپاتي
پوستارتوپديبيماريهاي داخليبيماريهاي عفونيبيماريهاي قلب و عروقبيماريهاي مغز و اعصاببيهوشيپاتولوژيپرتودرمانيپزشکي قانونيپزشکي هسته ايپزشکي ورزشيتغذيهجراح کليه مجاري ادراري جراحي عموميجراحي فک وصورتجراحي مغزواعصابچشم پزشکيداروسازي (فارماکولوژي)راديولوژيروانپزشکيروانشناسي بالينيروماتولوژيريهزنان و زايمانطب اورژانسطب فيزيکي و توانبخشيقلب و عروقگوش و حلق و بينيکودکان
آلرژي و ايمنولوژياطفالبيماري هاي رماتيسميبيماريهاي قلب و عروقجراحى پستانجراحي پلاستيک ترميميجراحي توراکس(قفسه سينه)جراحي عروقجراحي قلب وعروقخون و سرطان بالغين روانپزشک کودک،نوجوانروماتولوژيريهطب نوزادانغدد درون ريز و متابوليسم فوق تخصص ارتوپديگوارش و کبد بالغين مراقبتهاي ويژه ICUنفرولوژي (کليه)کليه و فشار خونکودکان - روانپزشکيکودکان - آلرژيکودکان - جراحيکودکان - خون وسرطانکودکان - روماتولوژيکودکان - ريهکودکان - عفونيکودکان - غددکودکان - قلبکودکان - گوارشکودکان - مغزواعصابکودکان - نفرولوژي(کليه)کودکان-ارتوپدي
دندانپزشک عموميارتودانتيکس بيماري هاي دهان، فک و صورت پاتولوژي دهان و فک و صورتپروتزهاي دنداني جراحي دهان و فک و صورتجراحي لثه (پريودانتيکس)درمان ريشه (اندودانتيکس)دندانپزشکي ترميميدندانپزشکي کودکانراديولوژي دندان وفک و صورت
پيودرما گانگرنوزوم يک درماتوز نوتروفيليک غير عفوني و التهابي اولسراتيو پوستي است که معمولا با پوسچول شروع ميشود و به سرعت پيشرفت کرده و به زخم دردناک با حاشيه بنفش رنگ تبديل ميشود. با ظهور نشانههاي باليني و رد ساير بيماريهاي اولسراتيو پوستي تشخيص داده ميشود. بيماري معمولا با اختلالات سيستميک زمينه اي همراه است که معمول ترين آنها بيماريهاي التهابي روده، لوکميا، ميلوما، گامو پاتي مونوکلونال، هپاتيت مزمن فعال، لوپوس سيستميک و التهاب مفاصل است.اما همراهي با آنميهموليتيک بسيار نادر بوده و خيلي کم مشاهده ميشود.
اين بيماري معمولا در 30-50 سالگي رخ ميدهد اما ممکن است در هر سني ظاهر شود. و زنان در سن پايين تري نسبت به مردان دچار ميشوند.شايع ترين محل ايجاد ضايعات در قسمت ساق پا است.
انواع بيماري را ميتوان به ترتيب زير برشمرد:
1-نوع کلاسيک يا نوع اولسراتيو : به صورت پوسچول يا ندول کوچک و دردناک ظاهر ميگردد که به سمت اولسر با حاشيه بنفش رنگ و لبه Undermined پيشرفت ميکند.معمولا در محل تنه يا ساق پا ايجاد ميشود.
بيماري زمينه اي شامل IBD (بيماريهاي التهاب روده) ،آرتريت و گاموپاتي مونو کلونال است.
2-نوع پوسچولر: اغلب طي فازهاي حمله يا تشديد IBD(بيماريهاي التهابي روده) ايجاد ميشود. پوسچولهاي دردناک باهالهاي از اريتم در اطراف آن بيشتر در نواحي اکستانسور اندام رخ ميدهد که به تدريج اولسره ميشوند.با کنترل بيماري زمينه اي ضايعات بهبود ميابند.
3-نوع بولوز يا آتيپيک: با تاولهاي هموراژيک سطحي در اندام فوقاني بروز ميکند و همراه با اختلالات ميلوپروليفراتيو ديده ميشود.
4-وژتاتيو: به صورت اولسر سطحي، بدون درد،فاقد حاشيه بنفش رنگ و اغلب منفرد ديده ميشود و معمولا با اختلالات سيستميک همراه نيست.
پيودرما گانگرنوزوم يک اختلال زخميشونده پوست همراه با ارتشاح نوتروفيلي استريل است که ممکن است تا 5 از مبتلايان به زخمهاي مزمن ساق پا را گرفتار کند. اين ضايعه به صورت تيپيک دردناک است و غالبا با تغييرات مکانيکي از قبيل دبريدمان يا جراحي تحريک ميشود. پيودرما گانگرنوزوم غالبا با يک بيماري زمينهاي از قبيل بيماري التهابي روده، نئوپلاسمها يا اختلالات روماتولوژيک همراهي دارد. وجود زخم پيشرونده پس از تروما همراه با نتيجه منفي بررسيهاي ميکروبشناسي بايد پزشکان را به فکر اين تشخيص بيندازد.
پيودرما گانگرنوزوم اگر درمان نشود، تهديدکننده حيات است لذا سريعا به تشخيص، شناسايي هرگونه بيماري زمينهاي و شروع درمان سرکوبگر ايمني به صورت سيستميک و موضعي نياز دارد. پيشآگهي اين مشکل در بيماران بدون بيماري زمينهاي مطلوبتر است. درمانهاي جراحي از قبيل دبريدمان زخم يا پيوند پوست ميتوانند باعث پيشرفت بيماري شوند و لذا فقط بايد در همراهي با درمان کافي سرکوبگر ايمني، انجام گيرند.
قدم اول درمان مشخص کردن نوع ضايعه و جستجو جهت بيماري زمينهاي است.درمان بستگي به شدت و حضور اختلالات زمينهاي دارد.
درموارد خفيف درمانهاي موضعي شامل کمپرس مرطوب و پوششهاي هيدروفيليک، عوامل ضد ميکروبي و استروئيدهاي موضعي کفايت ميکنند.
در موارد شديدتر و مقاوم به درمانهاي موضعي ،استروئيد سيستميک تجويز ميشود.و در مواردي که استروئيد به تنهايي پاسخگو نباشد از درمانهاي کمکي از جمله آزاتيوپرين، سيکلوسپورين، تاليدوميد، کلوفازيمين، کلشي سين، کلرامبوسيل استفاده ميشود.
پوسچول يا ندول اريتماتو که زخميميشود. زخم دردناک است، حدود مشخص دارد و حاشيههاي آن بنفش است. کف زخم چرکي است. زخم با تروما بزرگ ميشود (پاترژي). بعد از بهبودي اسکارهاي غربالي يا ستارهاي ايجاد ميشود. زخمهاي متعدد به هم متصل ميشوند و ضايعههاي با سوراخهايي شبيه به آتشفشان ايجاد ميشود.