به گفته متخصصان؛ هنوز علل بروز اين اختلال ناشناخته است. محققان احتمال مي‌‌‌دهند که برخي از اين عوامل شامل تعارضات خانوادگي و تعارضات جنسي، ترس بيمارگونه از اضافه وزن، اپيدمي‌‌لاغري به عنوان مُد روز و مظهر زيبايي‌ يا به عنوان يکي از علائم افسردگي يا اختلال شخصيت هستند.

عواملي که خطر ابتلا به اين اختلال رواني را افزايش مي‌‌دهند، عبارت از فشار دوستان و همسالان يا فشار اجتماعي براي لاغر بودن، سابقه اضافه وزن مختصر، شخصيت تکامل طلب، وسواسي يا پيروزي‌ خواه، استرس رواني يا مشاغل خاص هستند.

از آنجا که ابتلا به بي‌اشتهايي عصبي نوعي اعتياد محسوب مي‌‌شود و ضرر فراواني براي بدن به همراه دارد، لذا اقدام جهت درمان فوري آن بسيار ضروري است. آنورکسيا خطرات بسيار زيادي را متوجه سلامتي مي‌‌کند. اين خطرات عبارتند از، پوکي استخوان، کمبود مواد معدني، پايين بودن دماي بدن، نامنظم بودن ضربان قلب، نارسايي دائمي‌‌در رشد طبيعي، و بوليمي‌ا نرووزا(پرخوري عصبي).استفاده طولاني ‌مدت از ملين‌‌ها نيز براي بدن مُضر است. اين دارو‌ها عضلات روده را فرسوده کرده و موجب پايين آمدن کارايي آن مي‌‌شود. برخي ملين‌‌ها شامل مواد مضري هستند که ممکن است در بدن تان بازجذب شوند. آمار‌ها نشان مي‌‌‌دهد؛ بيماراني که دچار بي ‌اشتهايي عصبي هستند، زياد دست به خودکشي مي‌‌‌زنند؛ زيرا عزت نفس آن‌ها پايين است. درمان اين بيماران ممکن است‌ چندين سال ادامه يابد و البته عود کردن بيماري به خصوص زماني که فرد تحت استرس قرار بگيرد، محتمل است.

همانند ساير اختلالات تغذي‌هاي در انورکسيا نيز به يک برنامه درماني همه جانبه جهت درمان بيمار نياز است. اهداف درمان شامل حفظ وزن فرد در محدوده وزن سلامت، درمان رواني، تصحيح الگو‌هاي فکري.

در مرحله اول ممکن است به نظر برسد که هيچ راه حلي براي درمان اين اختلال وجود ندارد. اما درمان دور از دسترس نيست. مساله مهم آن است که در بيشتر موارد خود فرد بيمار خطايي را در رفتار خود نمي‌‌بيند که بخواهد به دنبال درمان آن باشد. او فقط فکر کاهش وزن بيشتر و بيشتر است.

بنابراين اين وظيفه ساير افراد خانواده است که به کمک بيمار بيايند. از آنجايي که انورکسيا نرووزا اختلالي ذهني و جسمي‌‌است، درمان بيماري چند جانبه و تيمي‌‌است.

اهداف درماني در اين بيماري شامل سه مرحله اصلي است:

بازگشت به وزن سالم بدن، شروع غذاخوردن به ميزان بيشتر و تغيير تفکرات فرد درباره اندام خود، سلامت خود و آرامشي که در زندگي دارد.

درمان معمولاً ترکيبي از اين موارد است:

• روان درماني: اين روش درماني بر تغيير فکر و رفتار فرد در مورد اختلال تغذي‌هاي تمرکز دارد.
• پزشکي: در اين روش به جهت کمک به خواب و برانگيختن انگيزه آرام‌بخش تجويز مي‌‌شود.
• مشاوره تغذيه: هدف در اين روش ارتقاي سطح سلامت، کمک به تصحيح الگوي غذايي و آموزش اهميت تغذيه و داشتن رژيم غذايي متعادل است.
• حمايت خانوادگي يا گروهي: بسيار در فرايند درمان موثر است. چرا که افراد مي‌‌توانند به راحتي احساسات خود را با افرادي که تجربه مشابه دارند در مي‌ان بگذارند.
• بيمارستاني و درماني: اين درمان در افرادي که دچار سو تغذيه و يا مشکلات باليني ديگر هستند به کار مي‌‌رود.

آنورکسيا علائم مختلفي دارد که البته برخي افراد همه اين علائم را تجربه نمي‌‌‌کنند. اين علائم عبارت هستند از:

• وزن بدن که متناسب با سن نباشد، قد و وزن طوري باشد که فرد معمولا 15 کيلو پايين تر از وزن نرمال خود باشد.
• عقب افتادن حداقل سه دوره از عادت ماهيانه(در خانم‌‌ها)
• اضطراب
• ضعف
• شکننده شدن پوست
• تنگي نفس
• وسواس در مورد کالري‌‌هاي مصرفي

ناگفته نماند اين اختلال به دو نوع تقسيم مي‌‌شود:

• نوع محدود کننده(restricting type)
  که کاهش وزن در آن از طريق محدوديت کالري صورت مي‌‌گيرد. اين نوع از آنورکسيا با رژيم‌هاي شديد، روزه گرفتن و تمرين‌هاي ورزشي شديد همراه است.
• نوع پاکسازي کننده(purging type)
  اين گروه افراد پس از دريافت کالري سعي مي‌‌کنند با استفاده از دارو‌هاي مسهل يا مدر يا از طريق استفراغ غذاي مصرفي خود را دفع کنند.