• درجاتي‌ از افسردگي‌ در طي‌ هفته‌هاي‌ اول‌ پس‌ از زايمان‌ در مادران‌ شايع‌ است‌. بارداري‌ و زايمان‌ با تغييرات‌ هورموني‌ ناگهاني‌ همراهند که‌ بر حالات‌ روحي‌ رواني‌ فرد تأثير گذارند.
• پذيرفتن‌ مسؤوليت‌ 24 ساعته‌ مراقبت‌ از يک‌ نوزاد شيرخوار تطابق‌ عمده‌اي‌ را از نظر رواني‌ و شيوه‌ زندگي‌ در اکثر مادران‌ مي‌طلبد، حتي‌ اگر نوزاد فرزند اول‌ نباشد. اين‌ استرس‌هاي‌ فيزيکي‌ و رواني‌ معمولاً با استراحت‌ ناکافي‌ تا هنگام‌ ثبات‌ يافتن‌ نيازهاي‌ معمول‌ کودک‌ همراه‌ است‌، بنابراين‌ خستگي‌ و افسردگي‌ در مادران‌ غيرمعمول‌ نيست‌.

• ‌استرس‌ ‌
• ‌کمبود خواب‌ ‌
• ‌تغذيه‌ نامطلوب‌ ‌
• ‌فقدان‌ حمايت‌ مادر از سوي‌ همسر، خانواده‌ يا دوستان‌ ‌
• ‌سابقه‌ اختلالات‌ رواني‌ قبلي‌ در مادر ‌

• افسردگي‌ خفيف‌ پس‌ از زايمان‌ با حمايت‌ خانواده‌ و دوستان‌ معمولاً به‌ سرعت‌ برطرف‌ مي‌شود. اگر افسردگي‌ شديد شود ممکن‌ است‌ مادر ديگر قادر به‌ مراقبت‌ از خود و کودک‌ نباشد و بستري‌ در بيمارستان‌ ممکن‌ است‌ ضرورت‌ يابد (به‌ ندرت‌). حتي‌ موارد شديد افسردگي‌ با داروها، مشاوره‌ با متخصص‌ مربوطه‌ و حمايت‌ اطرافيان‌ معمولاً قابل‌ علاج‌ است‌.

• فقدان‌ پيوند عاطفي‌ بين‌ مادر و کودک‌، که‌ براي‌ هر دو زيان‌آور است‌.
• افسردگي‌ شديد که‌ ممکن‌ است‌ با احساسات‌ تهاجمي‌ نسبت‌ به‌ کودک‌، از دست‌ دادن‌ احساس‌ عزت‌ در ظاهر و منزل‌، بي‌ اشتهايي‌ يا غذا خوردن‌ اجباري‌، دوري‌ کردن‌ از ديگران‌ يا تمايلات‌ خودکشي‌ همراه‌ باشد.

• داروهاي‌ ضدافسردگي‌. اين‌ داروها اغلب‌ هنگامي‌ مؤثرند که‌ 4-3 هفته‌ مصرف‌ شوند. اگر مادر به‌ کودک‌ خود شير مي‌دهد هرگونه‌ داروي‌ تجويزي‌ از اين‌ بابت‌ بايد به‌ دقت‌ در نظر گرفته‌ شود.

• احساس‌ غمگيني‌، نااميدي‌ و دلتنگي‌
• کاهش‌ اشتها و کاهش‌ وزن‌
• بي‌انرژي‌ بودن‌؛ خستگي‌
• کندي‌ در تکلم‌ و تفکر
• بروز مکرر سردرد و ساير ناراحتي‌هاي‌ فيزيکي‌.
• سردرگمي‌ درباره‌ توانايي‌ بهبود زندگي‌

• وجود افسردگي‌ پس‌ از زايمان‌ و در کنار آن‌ رخداد تغييرات‌ ديگر در زندگي‌ نظير طلاق‌، تغيير شيوه‌ زندگي‌ يا اسباب‌ کشي‌
• عدم‌ بهبود افسردگي‌ پس‌ از زايمان‌ در طي‌ 6-4 هفته‌
• وجود افکار و تصميمات‌ جدي‌ خودکشي‌ که‌ اين‌ حالت‌ يک‌ فوريت‌ روانپزشکي‌ است‌.

رژيم‌ خاصي‌ نياز نيست‌.

• اين‌ عارضه‌ قابل‌ پيشگيري‌ نيست‌ ولي‌ مي‌توان‌ آن‌ را با استراحت‌ کافي‌، رژيم‌ غذايي‌ مطلوب‌ و حمايت‌هاي‌ روحي‌ کافي‌ به‌ حداقل‌ رساند.