شيوع به عوامل مختلفي نظير استعداد ميزبان، نوع شغل، مدت و کيفيت مواجهه بستگي دارد. در حال حاضر بيش از 300 ترکيب مؤثر در ايجاد آسم شغلي شناسايي شده‌اند. با پيچيده شدن فن آوري صنعتي و افزودن ترکيبات شيميايي جديد به محيط کار اين فهرست در حال گسترش است. اين عوامل با دو ساز و کار ايمونولوژيک و غير ايمونولوژيک مي‌توانند سبب ايجاد آسم گردند. هنگامي که تهويه هوا سريع‌تر باشد، تنفس از راه بيني، به تنفسي مخلوط از راه‌هاي بيني و دهان تبديل مي‌شود و باعث مي‌شود که ميزان هواي بيشتري، نازوفارنکس را ميان‌بر بزند و بدين‌ترتيب، نقش تصفيه‌کنندگي نازوفارنکس حذف شود.

اين امر باعث مي‌شود که مواجهه مجاري هوايي تحتاني با مواد استنشاقي افزايش يابد و منجر به صدمه بيشتري شود. در بين بيماري‌هاي ريوي وابسته به شغل، آسم شغلي شايع‌ترين آنها محسوب مي‌شود.

عوامل مؤثر در آسم شغلي به دو گروه اصلي تقسيم مي‌شوند:

•  پروتئين‌هاي با وزن مولکولي زياد با منشا گياهي، حيواني يا ميکروبي نظير پروتئين غلات يا آرد آلوده به حشرات (در نانوايان و آسيابان) و دانه‌ها و حبوبات (صنايع غذايي و کشاورزان).
• ترکيبات شيميايي با وزن مولکولي کم (کمتر از 3 کيلو دالتون) نظير: ايزوسيانات (صنايع پلاستيک و رنگ)، انيدريدها (صنايع پلاستيکي و رزين‌هاي اپوکسي(.

مواد استنشاق شده در محيط کار، علاوه بر بيماري‌هاي عروقي مي‌توانند بروز بيماري‌هاي مزمن ريوي مهمي را نيز سبب شوند.